Opelo 

Mokranjac je svoje “Drugo opelo” napisao povodom proslave Vuka Karadžića. Ono je prvi put izvedeno septembra 1888. godine. Namenjeno je za mešoviti hor i prilagođeno u fis-molu. “Opelo” predstavlja jednu originalnu zamisao,kojom se izdvaja od oslatih njegovih dela. Za razliku od ostalih duhovnih kompozicija, za osnovu ne uzima crkvene napeve. Kod ostalih duhovnih dela, latentne osobine folkora ograničile izbor sredstava pri komponovanju. Samo negde, se u “Opelu”, ispoljavaju ti folklorni i narodni motive. Konkretno, do toga dolazi u početnoj temi stava “Njest svjat”, koju izvodi bas. Taj stav izumire na kraju u tihim akordima. Ta gradacija se postiže imitacionim nastupima glasova. “So svjatimi upokoj” predstavlja naredni  odsek. On počinje fugatom. Neuobičajeno za Mokranjčevo stvaralaštvo, je pojava hromatsko-enaharmonske veze, koja se ovde javlja. Izuzev te specifičnosti, pojavljuje se, kao slobodna repriza, tema  fugata. Ona je prenesena iz prvobitnog molskog u durski tonski rod. U “Opelu” odsek “Duši” ili “Dusi” ima rečitativni karakter. “Vječnaja pamet” predstavlja završetak “Opela” . Formira jedinstvenu celinu koristeći materijal iz početnog “Gospodi pomiluj”.