Društvena i umetnička aktivnost

1884. Afirmisan je kao horovodja pevačkog društva "Kornelije Stanković".

1885.    Piše Prvu rukovet. Time je započet muzički rod, koji su činile obradjene muzičke kompozicije, svrstane u cikluse. To su vokalne rapsodije, srpske narodne balade i romanse. Unjima su opevani ljudi, predeli, kao i narav i običaju južnoslovenskih država.

1887. Postaje dirigent Beogradskog pevačkog društva. Sa njima je ostvario mnogobrojne koncertne nastupe i turneje, čak i izvan granica Srbije. 

1889. Osnivao je prvi Gudački kvartet.

1899. Zajedno sa Cvetkom Manojlovićem i Stanislavom Biničkim osnivao je prvu stalnu muzičku školu u Beogradu. Sve do 1913. godine njen je  direktor i profesor teorijskih predmeta. 

1903. Inicirao je osnivanje Saveza pevačkog društva.

1905. Jedan od značajnijih godina njegove karijere. Tada je održan Veliki istorijski koncert. U Narodnom pozorištu, tom prilikom je obeleženo pedeset godina rada Beogradskog pevačkog društva. 

1907. Ubrzo naon osnivanja "Udruženja srpskih muzičara" , dobija mesto predsednika.

1911. Izabran je za dopisnog člana Francuske akademije umetnosti

Mokranjčeva umetnička i društvena aktivnost se protezala na mnoga polja. Ubrzo, dobija ulogu kulturnog ambasadora Srbije, u Dubrovniku, Solunu, Skoplju, Budimpešti, Sofiji, Plovdivu, Petrogradu, Kijevu, Moskvi, Cetinju, Carigradu, Splitu, Sarajevu… Osim toga, bio je nastavnik muzike u Prvoj beogradskoj gimnaziji i Bogosloviji Svetog Save.   

Značaj I jedinstevna vrednost njegovog stvaralaštva, je u odnosu prema narodnoj melodiji, obradi muzičkog folklora. On je iz mase folklornog materijala birao ono tipično, stilizovao ga. Samim logičkim odabirom te materije i njenom raščlanjivanju i razvijanju,stvarao jednu celinu forme. Uspeo je da kroz vokalne oblike ispolji jasan način muzičkog misljenja, da oformi umetničko-estetski ideal. Mokranjac prestavlja kompozitora koji je svojim delima ispoljavao realistički nacionalni pravac. Ujedno, nagovestio je odumiranje romantizma.